barulladas

martes, febrero 12, 2008

Entroido 2008

Alá vai xa o entroido deste ano!un entroido en tódalas súas vertientes...e na que o importante coma sempre e pasalo ben... non importa o disfraz...que máis da se unha vai de tomate... (dentro dunha revolución de ensalada)


de bruxa....

ou coma manda a tradición de vellos....jeje se nas outras vos costou recoñecerme aquí está máis díficil...(eso que aínda me faltaba un detalle) Este sen dúbida é o entroido por excelencia, o que eu coñezo dende que nacín...e na que a diversión é ir polas casas dos veciños sen que te recoñezan e de paso comer algunha que outra filloa, orella ou o que dean...VIVA O ENTROIDO!!!

miércoles, diciembre 05, 2007

Illa dos Namorados (Gres)


Hala bicar. E o bico que lle deas será polo que medirás todos os outros bicos da túa vida.


Scott Hicks: Corazóns en Atlántida

miércoles, octubre 24, 2007

Ruinas




Casas, aldeas, lugares, vidas asulagadas....As ruinas doutro tempo deixanse ver no encoro de Portodemouros coma sacadas dalgún filme. O forno, as paredes, os marcos das portas...distinguense perfectamente coma se non se notase o paso dos anos. O baixo que está o pantano, pola pouca auga que caeu estes meses, permite pasear polas vellas corredoiras e entrar nas casas que a finais dos anos 60 quedaron baixo a auga do encoro. Moitos emigraron e a outros moitos obrigáronlles a emigrar... e o peor a perder os muros que eles mesmos ou os seus devanceiros levantaran. Agora só quedan aí, baixo a auga durante a maior parte do ano, para que calquera de nós as descubra. Unha visita que merece a pena.

lunes, octubre 08, 2007

Made in Galiza


Teño un ano e poucos días e cando escoito Clara presto atención. (...)

Nesta casa falan dunha forma moi estraña. A mamá, a papá e aos avós cando están comendo, por exemplo, escóitolles palabras como Sopa, Pásame o pan, Un pouco de sal ou Biscoito. Eu poño o oído e escoito e vou aprendendo. (...)

O problema é que de escoitar falara a mamá, papá e os avós eu xa sei polo menos cen palabras como Peido, Pis, A nena ten fame, Xa é de noite, Esta nena é moi tranquila e moi lista, Vai chover e cousas así. Eu escoito e gardo esas palabras para min e repítoas por dentro. Hai moitas palabras que escoito que aínda non comprendo como Quilómetro, Enciclopedia ou Empanada de xoubas.

O problema que teño é que, por exemplo, mamá cando fala de min con papá di A nena está esperta e de repente ven onda min e dime: Ay, mi niña, que ya despertó, ya despertastes, Clara? E eu sei que Clara son eu, mais aínda non sei por que me chama Mi niña se eu son A súa nena. Papá fai o mesmo, está falando coa avoa e di A nena debe de ter fame e vén e dime Clara, cosita, tienes hambre? E eu abro moito os ollos, intentando comprender que pasa aquí.

É unha situación estraña que se repite continuamente. Entre eles non, mais comigo cambian de forma de falar. (...)


Este texto está extraído do libro de relatos de Séchu Sende, Made in Galiza, na editorial Galaxia. É a miña recomendación se vos apetece ler, trátase de varios relatos orixinais e divertidos sobre a nosa lingua e a súa situación. Realmente interesante. A min encantoume!

Etiquetas:

martes, septiembre 18, 2007

Feliz cumpleanos!!!


Porque hoxe, 19 de setembro, é o seu aniversario... e porque nunca falei neste blog da persoa que máis me fai rir tódolos días, coa que comparto cada vez máis aventuras...Alguén que me mostra lugares descoñecidos e marabillosos, que me regala sorrisos e abrazos, momentos inesquecibles, que cada día me entusiasma ca súa forza vital...

Feliz cumpleanos!!!!


Cantame o "Niágara en Bicicleta" e aínda que non sepas acompañala coa música da guitarra da igual!!jeje...a foto é do día da festa no Viso!!

martes, septiembre 11, 2007

Xabi


Xabi, que lindo está!é igualiño a súa irmá Lidia cando era pequecha coma el....e a min caeseme cada día máis a baba, jeje...

Etiquetas:

lunes, septiembre 03, 2007

De regreso...


Pode que sexa esta foto a que describa mellor o meu sentir nestes momentos...necesito poñer en orde os meus pensamentos...moitas cousas en poucos días...e que a verdade non parei, o que fai que non dea asimilado tódalas cousas que fixen durante os días de vacacións...agora miro atrás e parece que non dou encaixado tódolos acontecementos ordeadamente...o futuro inquédame e moito, espero saber afrontalo con entereza. Estou de volta!!! saúdos a todos